Kornel Makuszyński urodził się 8 stycznia 1884 roku w Stryju koło Lwowa w rodzinie Julii       z Ogonowskich i Edwarda Makuszyńskiego - emerytowanego pułkownika armii austriackiej.   Miał sześć sióstr. Pierwsze nauki pobierał w Szkole Powszechnej im. A. Mickiewicza.     Kiedy uczył się w Gimnazjum w Stryju, udzielał korepetycji, by zarobić na swoje utrzymanie. Po śmierci ojca dwunastoletni Kornel rozpoczął naukę w gimnazjum, tym razem w Przemyślu. Mieszkał tam u rodziny. W latach 1898-1908 zaczynają się pierwsze sukcesy przyszłego pisarza. Po zdaniu matury Makuszyński rozpoczął studia na Uniwersytecie Lwowskim. Znał języki obce      i dużo podróżował po Europie. Po I wojnie światowej pisarz zamieszkał w Warszawie i często, już wówczas, odwiedzał Zakopane.    
Makuszyński odznaczony został Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. Debiutował zbiorem wierszy "Połów gwiazd" (1908) i humoreskami "Rzeczy wesołe". Recenzje teatralne zebrał w tomach "Dusze z papieru" w roku 1911. Wydał liryki "Narodziny serca" (1918), popularne "Piosenki żołnierskie" (1919). Ogłosił zbiory "Awantury arabskie", "Wycinanki", "Żywot pani i inne świecidełka", "Listy zebrane" i "Kartki z kalendarza".
Pierwszą książką dla dzieci był "Szewc Kopytko i kaczor Kwak", potem przyszły następne "O dwóch takich, co ukradli księżyc (1928), "Przyjaciel wesołego diabła (1930), "Panna z mokrą głową (1933), "Szaleństwa panny Ewy (1937), "Awantura o Basię (1937), "Szatan z siódmej klasy (1937), a także "Przygody Koziołka Matołka (1933-34), "Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki (1935-36) i wiele, wiele innych.
Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 roku w Zakopanem i tam też został pochowany na Cmentarzu Zasłużonych na Pęksowym Brzysku. 

Pozostawił po sobie około 70 książek, które zyskały wielką popularność wśród dzieci i młodzieży. Optymizm, szlachetna postawa moralna zawsze sympatycznych bohaterów, wiara w dobroć ludzką, współczucie dla pokrzywdzonych - to wartości wychowawcze jego książek.