Najazd hitlerowski na Polskę w dniu 1 września 1939 roku nie pozwolił na rozpoczęcie nowego roku szkolnego. Dzieci w Pniewie, podobnie jak dzieci w całym kraju, pozbawione zostały polskiej szkoły w latach okupacji. Władze niemieckie pod koniec września 1939 roku ogłosiły, że w szkołach rozpoczną się zajęcia lekcyjne i wezwały młodzież do uczęszczania do szkoły. Okazało się jednak, że lekcje mają polegać na zbieraniu kamieni z pól i wyrywaniu chwastów. Według polecenia niemieckiego "nauczyciela" dzieci zamiast zeszytów i podręczników miały przynieść do szkoły wiadra i koszyki. Stawili się tylko nieliczni uczniowie. Po kilku dniach budynek zajęli niemieccy żołnierze. Ławki i inny sprzęt szkolny wyrzucono na podwórze. W izbach lekcyjnych ustawiono piętrowe prycze do spania. Aż do roku 1945 w szkole były magazyny niemieckiego sprzętu wojskowego. W sąsiednim budynku obok szkoły od strony wschodniej mieścił się posterunek żandarmerii niemieckiej. Po wkroczeniu wojsk radzieckich do Pniewa w dniu 18 stycznia 1945 roku część mieszkańców wtargnęła do budynku szkolnego zabierając pozostawiony przez Niemców sprzęt, pościel, koce, mundury itp. W opuszczonym budynku szkolnym , staraniem kierownika szkoły w Grabowie p. M. Śliwińskiego wznowiono, w połowie lutego, zajęcia lekcyjne dla dzieci z klasy I i II. Od roku 1949 do 1953 nauczycielką była p. Z. Fryze. W roku 1953 szkoła spaliła się. Od tej pory, aż do roku 1955 wszystkie dzieci z Pniewa uczęszczały do Szkoły Podstawowej w Grabowie. 

Nowy etap historii naszej szkoły rozpoczął rok szkolny 1955/56. W tym to roku podniesiony został stopień organizacyjny placówki do pełnej siedmioklasowej szkoły podstawowej. Po remoncie i przebudowie spalonego budynku, pomalowaniu czterech izb lekcyjnych i niewielkiej kancelarii, szkoła była gotowa. Jej dyrektorem został p. T.Kubiak. Kadrę nauczycielską stanowili: T. Kubiak, T. Badyńska, Z. Fryze i T.Krupska. Nikt z nauczycieli nie mieszkał w Pniewie. Mimo remontu warunki lokalowe nie były łatwe ze względu na ilość oddziałów i ilość uczniów. Brakowało pomieszczeń na pomoce naukowe, salę gimnastyczną i bibliotekę. Teren szkoły nie był jeszcze ogrodzony i bywało czasem , że krowa sąsiada zaglądała przez otwarte okno, co stanowiło radosny relaks dla uczniów. Mimo licznych braków w wyposażeniu szkoła funkcjonowała normalnie. Liczba uczniów, w roku 1955/56 wynosiła 133, a w 1966/67 aż 206. Zajęcia l;ekcyjne trwały od godziny 8.00 do 18.00. Ofiarna i pełna poświęcenia praca nauczycieli powodowała, że osiągane wyniki były porównywalne z wynikami w innych szkołach powiatu kutnowskiego. Wielu absolwentów ukończyło szkoły średnie lub wyższe .  Dzień 07.09.1956 roku to dzień przełomowy w historii naszej placówki . W tym to bowiem dniu rozpoczęły się wieloletnie działania nauczycieli i rodziców, na rzecz budowy nowej szkoły Powołany został Społeczny Komitet Budowy Szkoły, a jego przew. Jan Wenelski aktywnie organizował rodziców, którzy deklarowali swą pracę przy budowie.

Pierwszym symptomem urealnienia się postulatów społeczeństwa Pniewa było wybudowanie studni głębinowej w roku 1967, a w rok później przekazanie szkole, przez władze powiatowe i gminne 35.arowej działki. Budowę szkoły i domu mieszkalnego dla czterech rodzin nauczycielskich przyjęło KPB, które    w rekordowym tempie, w ciągu jednego roku inwestycje tę zrealizowało.Dnia 29.10.1967 roku odbyła się podniosła uroczystość wmurowania aktu erekcyjnego, z udziałem władz polityczno-administracyjnych powiatu i gminy. Już w początkowym okresie budowy uruchomiono środki finansowe na zakup mebli, pomocy naukowych i innego sprzętu dla potrzeb nowej szkoły. Gdy w  budynku szkolnym trwały jeszcze prace wykończeniowe, rodzice, starsi uczniowie i nauczyciele porządkowali teren. Mieszkańcy Pniewa codziennie, z własnym sprzętem, zjawiali się na placu budowy. Przemieszczono setki metrów sześciennych ziemi, wykarczowano drzewa, przygotowano boisko, zasypano rowy kanalizacyjne, usunięto sterty gruzów. Wszystko to robili oni dla nowej szkoły, na którą tak długo czekali. W ciągu jednego dnia przeniesiono cały sprzęt szkolny i pomoce naukowe zakupione wcześniej i zgromadzone u p. Kardynalczyka. "Od ręki" zawieszono tablice, ustawiono ławki i skompletowano działami pomoce naukowe. 

Szkoła została przygotowana do uroczystego otwarcia. I tak oto , w dniu 2 września 1968 roku (poniedziałek) o godzinie 13.0, z udziałem licznie zgromadzonego społeczeństwa i młodzieży, rozpoczęła się uroczystość otwarcia szkoły.Na tę wielkie wydarzenie przybyli przedstawiciele władz oświatowych z ówczesnym kuratorem oświaty w Łodzi p. Jerzym Wachnikiem, był także ambasador rosyjski, siostra J. Gagarina oraz przedstawiciele Wojska Polskiego, zakładów pracy, instytucji i organizacji społecznych.Zajęcia lekcyjne rozpoczęte w nowej szkole w dniu 3 września 1968 roku kontynuowane są do dzisiaj w tym samym budynku , a zmienia się tylko kadra i młodzież. Dyrektorami szkoły byli kolejno: Tadeusz Kubiak, Teresa Kasztelan, Teresa Cichalewska, Kazimiera Welfler, Sylwestra Kubiak,  Krystyna Pawlaczyk, Magdalena Gawrońska, Elżbieta Wawrzonkowska i obecnie Halina Milewska.